Door Mieke Zagt, 29 mei 2019
In Rotterdam is steeds minder ruimte voor kwetsbare, minder draagkrachtige huurders. Er worden huizen gesloopt ten behoeven van nieuwe, rijkere doelgroepen terwijl op andere plekken huizen verwaarloosd worden, waardoor minder draagkrachtige bewoners het nakijken hebben.
RAB, de Rotterdamse Armoedebestrijdings Beweging, volgt de uitvoering van de maatschappelijke taak van de woningbouwverenigingen en zoomt in op Lombardijen waar bewoners al jaren klagen over de belabberde staat van onderhoud van hun huizen.
Lombardijen
Aan de Pliniusstraat en de Vergiliusstraat in Lombardijen staan twee flatgebouwen waar het slecht toeven is. Zodra je de portiek binnenkomt, zie je troebel water in de kelder staan waar afval in drijft. De deuren naar de berging zijn vergrendeld door woningbouwvereniging Havensteder als oplossing voor de wateroverlast. De leuningen op de galerij zijn verrot en de splinters steken uit het hout. Op de platte daken staan plassen, een broedplaats voor muggen. Er hangen elektriciteitsdraden over het dak. De deur van een meterkast staat open en het schilderwerk bladdert. Bij binnenkomst in een van de huizen voel ik de tocht optrekken. Het is december en het is koud in huis. Er wordt gekookt en er is geen goede ventilatie , daarom staat de buitendeur naar het balkonnetje open. In de slaapkamers groeit schimmel in de kozijnen en de douche heeft een gat in de muur.
Havensteder
De eigenaar van deze woningen, de Rotterdamse woningcorporatie Havensteder, is talloze malen langs geweest om de klachten te bespreken. Maar wanneer ik in december 2018 op het Havensteder kantoor in Lombardijen de kwestie bespreek, lijkt de manager toch niet helemaal op de hoogte en vraagt naar details.
Ik leg de eindeloze lijst met klachten over de flats voor. Door de continu overlopende riolen, de schimmel, de plassen water op de daken en mogelijk door asbest zijn deze woningen ronduit ongezond.
Bovendien wonen er veel kwetsbare bewoners, een doelgroep waarvoor Havensteder zich in zet, zo staat in de missie op de website te lezen, die moeite hebben om rond te komen.
Ondanks de verloederde staat van de flats heeft Havensteder de renovatie van deze woningen niet opgenomen in de planning. Toch weet de manager te vertellen dat de buitenschil aangepakt gaat worden, waaronder het schilderen van de buitenkant en het aanbrengen van mechanische ventilatie. Dit is echter onvoldoende om de overstromingen van het oude riool tegen te gaan of om het jarenlange achterstallige onderhoud aan te pakken. De bewoners zijn het zat en de meesten willen het liefst vertrekken, maar zij hebben geen perspectief op iets beters.
De manager belooft me op de hoogte te houden als er concrete afspraken zijn voor structurele verbetering van deze woningen, maar dat zal niet voor de kerst gebeuren, zegt ze. Kerst verstrijkt, Oud en Nieuw verstrijkt, de winter is voorbij en de lente breekt aan en ik hoor niets. Ook de bewoners weten nog steeds niet wanneer de renovatie van hun huizen plaats vindt. Doorgaan met het lezen van “Thuis in Lombardijen, leven in armoede”